روز هفتم جشنواره کن - CANNES DAY 7: THE ASASASSIN (هو هوسیائو هسیان) -

روز هفتم جشنواره کن - CANNES DAY 7: THE ASASASSIN (هو هوسیائو هسیان) -
یک اعتماد به نفس عالی بازگشت خود را با یک فیلم هنر رزمی ، ژانری که ما را به آن عادت نکرده بود ، امضا می کند. میدونی چیه ؟ برای او بسیار خوب عمل می کند.

بیایید رک و پوست کنده بگویم: ما انتظار Hou Hsiao-hsien جدید (HHH برای طرفداران) را با هیجان و لرزشی داشتیم. هیجان چون استاد سینمای تایوان که مدیون او هستیم شهر اندوه ، خداحافظی جنوبی ، خداحافظی یا هزاره مامبو ، همچنان یکی از بزرگترین فیلمسازان جهان است و آدمکش بعد از هشت سال غیبت.
دلهره اندکی ، زیرا با مالیدن شانه به ژانر سنتی فیلم هنرهای رزمی ، می ترسیدیم که او دندانهایش را بشکند ، مثل خیلی های دیگر (که مسلماً استعداد بی نظیری دارند) قبل از او. فقط چند ثانیه طول می کشد تا اطمینان حاصل کنید: خیر ، با وجود بودجه 15 میلیون دلاری ، HHH قصد ندارد تبار ناراحت کننده چن کایگه یا ژانگ ییمو و حماسه های متورم آنها را دنبال کند. آیا باید ادعای پیروزی برای همه اینها کنیم؟ در حالی که تا حد زیادی بر رقابت رسمی (با جیانگ ژانگ کوه با کوهستان مهیا می شود) تسلط داشت ، باید گفت ، آدمکش یک گرسنه گرسنه است. اول ، این طرح وجود دارد ، که همه قبول دارند که بسیار پیچیده است. تصور عجیب و غریب از اینکه همه چیز توضیح داده می شود ، همه کلیدها به ما داده می شود (از ابتدا ، کارت وضعیت چین در قرن 9 را برای تماشاگران گمشده ارزیابی می کند) و ما هیچ چیز ، یا خیلی کمی درک نمی کنیم . آیا باید این مسئله را با خستگی تمام کنیم که با نزدیک شدن به برندگان ، هیچ جشنواره ای را در جشنواره کن از بین نمی برد؟ احتمال دارد. بدیهی است که The Assassin فیلمی است که باید مرور شود ، در صورت امکان دارای سر آرام است. واقعیت باقی مانده است که این فاصله نسبت به داستان همچنین باعث ایجاد یک فاصله احساسی قابل تأسف می شود ، جایی که بزرگترین فیلمهای HHH در یک مالیخولیایی غوطه ور می شوند ، طحال باعث زیبایی همه آنها می شود و تا آن زمان آنقدرها نمی گذرند. با شناسایی روانشناختی تا با صحنه سازی: مقدمه متعالی هزاره مامبو ، راه رفتن متزلزل شو چی ، نگاه های دوربین او ، استفاده از حرکت آهسته ، صدای صوتی ، الکترو موسیقی لیم گیونگ را بخاطر بسپارید روشنایی نئون برای مقایسه ، آدمکش در واقع یک فیلم کاملاً سرد است.

خوشبختانه ، با این حال ، این فیلم به نظر نمی رسد که یک فیلم ، با حوصله مودبانه ، یک کتاب تصویری زیبا برگ باشد. در حین حرکت ، آدمکش بلافاصله ما را به حالت نیمه خواب آور فرو می برد: سرعت آهسته (طول عکس ها و صحنه ها ، کندی حرکات دوربین) ، انفجارهای رنگی و نورانی ، ارقام حل شده در حجم مجموعه ها و عمق درست است ، یا با پارچه هایی در پیش زمینه پوشانده می شود ، ضرب و شتم منظم یک گونگ ... و اما در مورد دعوا ، HHH تمایلی به پیشنهاد بیش از حد ندارد: در اینجا آکروبات و کمی بازی. اغلب اوقات عمل سقط می شود ، و یا خارج از صفحه نمایش و یا به همان بی رحمانه شروع به پس زمینه می رود. به این دلیل است که هو کمتر از هنرهای رزمی با سس هنگ کنگ و صحنه های اکشن سخاوتمندانه آن را هدف قرار می دهد تا ژامبای ژاپن ، جایی که همه چیز در چند قصر مستقر است که مانند یک انفجار می شکند ، بی حرکتی عمومی (همان مرحله ، مبارزان). برای یک فیلمساز که به "خرابی" خود شهرت بیشتری دارد و در این ژانر اصلاً انتظار نمی رفت ، شرط بندی موفق است. وقتی The Assassin در سینماها اکران می شود ، چه کوچک و چه بزرگ Hou Hsiao-hsien ، همیشه می توانیم سر و کله بزنیم. یک چیز مسلم است: این فیلم یکی از فیلم های تعیین کننده کن 2015 باقی خواهد ماند و از قبل بد نیست.